Η πιο μικρή βλέπουσα μαθήτρια της γραφής braille

Το 2021 η Περιφερειακή Ένωση Τυφλών Κρήτης, είχε την χαρά να εκπαιδεύσει στο παράρτημα της στο Ρέθυμνο, την μικρή, τότε, 13 ετών Κατερίνα Φραγκουλάκη. Η Κατερίνα παρακολούθησε το σεμινάριο της γραφής braille και είναι πλέον κάτοχος της πιστοποίησης γνώσης της γραφής αυτής. Συγχαίρουμε εκ νέου την Κατερίνα Φραγκουλάκη και της ευχόμαστε επιτυχία  στον σκοπό που έχει θέσει, να γίνει καθηγήτρια.

Το παρακάτω δημοσίευμα  έχει αντιγραφεί από την ιστοσελίδα Χανιώτικα Νέα.

Η ιστορία της μαθήτριας Κατερίνας Φραγκουλάκη μέσα από τα μάτια των συμμαθητών της
Η Κατερίνα εδώ και 3 χρόνια κάνει μαθήματα νοηματικής γλώσσας, ενώ πέρυσι πήρε και την πιστοποίηση μπράιγ και είναι επίσημα το μόνο παιδί στην Κρήτη με την πιστοποίηση αυτή

Σε ηλικία 10 ετών επιχείρησε να μάθει τη νοηματική γλώσσα, ενώ όταν ήταν 12 χρόνων ξεκίνησε να παίρνει κάθε Σάββατο το λεωφορείο με τη μητέρα ή τη γιαγιά της, για να παρακολουθήσει στο Ρέθυμνο τα μαθήματα μπράιγ
(μέθοδος γραφής και ανάγνωσης των τυφλών). Σήμερα είναι το μόνο παιδί στην Κρήτη -ενδεχομένως και στην Ελλάδα- που έχει λάβει την πιστοποίηση χωρίς να έχει κάποια αναπηρία, η ίδια ή μέλος της οικογένειάς της, ενώ συνεχίζει τα μαθήματα νοηματικής γλώσσας.

Στο μέλλον θα ήθελε να είναι καθηγήτρια και να βοηθάει ανθρώπους με προβλήματα όρασης ή ακοής…
Η ιστορία της Κατερίνας Φραγκουλάκη, μαθήτριας της Β’ Γυμνασίου στον Αλικιανό, μας συγκίνησε και μαζί με τους συμμαθητές της Βλάσση Κοκολάκη και Όλγα Σταφυλαράκη αποφασίσαμε να της κάνουμε κάποιες ερωτήσεις…

• Ποιο ήταν το κίνητρό σου, για να ξεκινήσεις;

Όταν ήμουν 5-6 χρόνων, είχα πάει σε μία εκδήλωση στην Αγυιά, στη γιορτή λουκουμάδων. Εκεί συνάντησα ανθρώπους κωφούς και τυφλούς. Μετά από κάποια χρόνια το σκέφτηκα και αποφάσισα να ξεκινήσω μαθήματα. Συγκεκριμένα στην Ε’ δημοτικού ξεκίνησα την εκμάθηση της νοηματικής γλώσσας. Όμως έχασα τη χρονιά, λόγω της καραντίνας, γιατί δεν μπορούσα να δώσω εξετάσεις. Έτσι, ξαναξεκίνησα στην  ΣΤ’ ΄δημοτικού το Α’ επίπεδο της νοηματικής γλώσσας. Τότε έδωσα και την Α’ πιστοποίηση στη νοηματική γλώσσα, η εκμάθηση της οποίας διαρκεί τουλάχιστον 4 χρόνια. Στην Α’ γυμνασίου ολοκλήρωσα το Β’ επίπεδο. Σήμερα είμαι στο Γ’ επίπεδο εκμάθησης της νοηματικής, ενώ του χρόνου ολοκληρώνω τα μαθήματα.

• Πότε ξεκίνησες τα μαθήματα εκμάθησης της γραφής Μπράιγ;

Είχα κάνει αίτηση και για τα μαθήματα αυτά από την Ε’ τάξη, έπρεπε όμως να έχω το απολυτήριο του δημοτικού. Και πάλι ήταν δύσκολο να με δεχτούν, γιατί αυτά τα μαθήματα συνήθως τα παρακολουθούν καθηγητές. Έτσι, μόλις τελείωσα το δημοτικό, πέρασα από επιτροπή της Π.Ε.Τ.Κ. και με δέχτηκαν. Ξεκίνησα λοιπόν στην Α’ γυμνασίου και κάθε Σάββατο απόγευμα με τη μαμά μου ή τη γιαγιά μου πηγαίναμε με το λεωφορείο στο Ρέθυμνο, όπου παρακολουθούσα μαθήματα για 4 ώρες. Αυτό κράτησε περίπου 4 μήνες. Στις 18.12.21 έδωσα εξετάσεις με επιτυχία στο Ηράκλειο και απέκτησα την πιστοποίηση εκμάθησης Μπράιγ.

•Πώς σου φάνηκαν τα μαθήματα Μπράιγ;

Η διαδικασία δεν ήταν εύκολη, μάλιστα δυσκόλεψε, όσο περνούσε ο καιρός. Τα μαθήματα ξεκινάνε με το ελληνικό αλφάβητο. Υπάρχει μία ειδική μηχανή με πλήκτρα και πρέπει να μάθεις όλους τους συνδυασμούς των λέξεων, αριθμούς, σύμβολα… Παρά τη δυσκολία, μου άρεσαν τα μαθήματα, δεν το μετάνιωσα. Το ήξεραν και οι φίλες μου, με ρωτούσαν πώς είναι, πώς το σκέφτηκα…

• Υπήρχαν άλλα παιδιά που παρακολουθούσαν όλα τα παραπάνω μαθήματα;

Όχι. Συνήθως ξεκινάνε παιδιά που έχουν στο περιβάλλον τους κωφούς ανθρώπους.

• Έχεις μιλήσει ποτέ με κάποιον με προβλήματα όρασης;

Η πρώτη φορά που μίλησα με έναν τυφλό άνθρωπο ήταν όταν έδωσα τις εξετάσεις στο Ηράκλειο. Ο εξεταστής ήταν τυφλός, με ακούμπησε για να με καταλάβει.

• Ένα παιδί τυφλό πώς περνάει τις τάξεις στο γυμνάσιο;

Πηγαίνει σε ειδικό σχολείο ή έχει ειδικό καθηγητή δίπλα του.

• Αν κάποιος που δε βλέπει θέλει να πάει να ψωνίσει, πώς θα καταλάβει το χρώμα;

Εφόσον δεν έχει δει ποτέ, δεν ξέρει το χρώμα. Το συνδυάζει με κάτι και το φαντάζεται. Τον βοηθάνε οι φίλοι και γνωστοί, που ξέρουν τι του αρέσει.

• Πώς ένιωσες όταν τελείωσες;

Όταν πήρα το πτυχίο, ήμουν πολύ χαρούμενη, το ίδιο και οι γονείς μου.

• Τι σκέφτεσαι για τους ανθρώπους που έχουν προβλήματα όρασης ή ακοής;

Βλέπω ότι οι άλλοι άνθρωποι τους λυπούνται. Όμως, δεν είναι για λύπηση, απλώς έχουν διαφορετικό τρόπο ζωής και σκέψης. Όσοι είναι έτσι εκ γενετής, αντιμετωπίζουν λιγότερες δυσκολίες, γιατί δε χρειάζεται να «ξαναπρογραμματιστούν». Οι άλλοι πρέπει να οργανώσουν ξανά την καθημερινότητά τους. Αν ήμουν στη θέση τους, θα μάθαινα κι εγώ τον τρόπο.

• Τι σκέφτεσαι για το μέλλον;

Στο μέλλον θα ήθελα να ασχοληθώ με αυτό και επαγγελματικά, να γίνω καθηγήτρια και να βοηθάω τους ανθρώπους που έχουν προβλήματα όρασης ή ακοής…